Akaroa en DOLFIJNEN :)

Vandaag was een GE-WEL-DIG-GE dag. Helemaal super. Het begon vanmorgen vroeg al. Ik werd wakker en merkte meteen dat de rustdag gister me goed had gedaan. Mijn voet voelde véél beter dan gister. Gelukkig maar. Na de koffie, gewassen en aangekleed en naar buiten. En daar was de tweede verassing. Ik keek omhoog en zag een stralend blauwe hemel én een zon. Na dagen van kou en regen, eindelijk weer eens een mooie dag met veel zon. Heerlijk. Ik ben naar het punt gelopen waar ik opgehaald zou worden en heb daar zo'n half uurtje staan wachten. Uiteindelijk zijn we (er waren nog 3 dames) opgehaald door een kleiner busje dat ons naar de grote bus zou brengen. Eenmaal bij het busstation bleek de grote bus een stopplaats verder te zijn gereden, naar het museum. Dus toen weer daar naartoe. De chauffeur was nog bezig om iedereen in te checken dus ik ben aangesloten in de rij. Uiteindelijk kwam ik als een van de laatste in de bus. Geen probleem natuurlijk, behalve dat er niet zo veel vrije plaatsen meer waren om uit te kiezen. Ik kwam bijna achterin te zitten en had niemand naast me zitten. Achter mij zat echter een Oostenrijker (dat wist ik omdat ik hem gister bij de Isite had gezien) en dat was op z'n zachts gezegd niet zo'n frisse meneer. Niet alleen rook hij niet zo fris, hij heeft de hele weg - dus meer dan 2 uur - non-stop zitten smakken. Echter letterlijk, non-stop!! Vreselijk irritant. Het meisje dat naast hem zat is op een gegeven moment ergens anders gaan zitten. Tja, ik had niet de moed om er iets van te zeggen. Het was een beetje een vreemde man. Ik heb maar geprobeerd om me te concentreren op de chauffeur die van alles aan het vertellen was. Om te beginnen moet ik mijn woorden van gister weer intrekken. Ik betwijfelde of alle werkzaamheden die nu plaatsvinden een gevolg zijn van de aardbeving. Dat blijkt  wel zo te zijn, al is het soms niet rechtstreeks een gevolg van. Na de aardbeving was er de gelegenheid om de stad helemaal opnieuw op te bouwen. Men is zich toen gaan afvragen of ze alles wel op dezelfde plaats terug wilden bouwen of dat het misschien handiger was om bepaalde gebouwen/diensten ergens anders terug te bouwen. De stad staat nog in de steigers omdat men niet alleen van alles aan het hérbouwen is maar ook omdat men alles aan het renoveren en verplaatsen is. De chauffeur vertelde ook hoe het kan dat bepaalde gebouwen compleet kapot zijn gegaan door de aardbeving en andere juist helemaal geen barstje hadden. Dat komt dus door de grond waarop het gebouw staat. Het heeft helemaal niets te maken waarvan  het gebouw gemaakt is. Dat heb ik nooit geweten. Daarnaast heeft de chauffeur ons van alles verteld over de geschiedenis. Het was echt een heel boeiende man die ook nog eens heel smakelijk kon vertellen. We zijn onderweg bij Little River gestopt voor een plaspauze en een kort momentje om de benen te strekken. Toen weer verder door de heuvels. Bovenop een van die heuvels zijn we gestopt voor een foto moment. Hier was namelijk een prachtig uitzicht op Akaroa. Super mooi. Uiteindelijk waren we om 11.30u bij de haven in Akaroa. Dit is een klein stadje dat destijds is opgericht door de Fransen. Later zijn daar de Engelsen bij gekomen. Het was leuk om te zien dat er ook echt een scheidingslijn ligt tussen Frans en Engels. Ik heb eerst mijn ticket voor de boot opgehaald en ben daarna op zoek gegaan naar koffie. Daar was ik wel aan toe. Lekker met een koffie en koek op een bankje in het zonnetje gaan zitten. Heerlijk genoten. Daarna rustig aan naar de haven gelopen waar de boot zou komen. Er stonden al een paar mensen, dus ik ben maar meteen aangeschoven. Om 12.30u konden we de boot op. Ik had van tevoren gekozen voor een kleinere boot met minder mensen, zo'n 30 i.p.v. de +/- 80 die op andere boten kan. Dit leek me wat gezelliger en dat bleek ook wel te kloppen. Ik had geluk dat ik als een van de eerste de boot op kon want dat betekende ook dat ik als een van de eerste een plaatsje kon zoeken. En tja, ik ben natuurlijk meteen met mijn snufferd vooraan gaan zitten, echt lekker, vooraan :). Naast mij kwam een Chinese jongen zitten en daar heb ik onderweg wat mee gekletst. Er werden aan het begin jassen uitgedeeld aan mensen die dat wilden en de schipper en zijn assistente stelden zichzelf voor én Buster. Buster is een erg leuk hondje dat altijd een zwemvest om heeft omdat hij al drie keer van de boot gevallen is. Hij heeft eerder dan mensen in de gaten dat er dolfijnen in de buurt zijn en wordt dan zo enthousiast dat hij dus in de zee is gevallen. Ach gossie. Maar goed, daar gingen we dan. Het waaide erg hard, maar de heenweg zeg maar was echt heerlijk. Wind in de rug, zonnetje op je bolletje, zout water in je snufferd, helemaal toppie. De schipper vertelde onderweg van alles en wees van alles aan. En ja hoor, ineens waren daar 3 dolfijnen om ons heen aan het zwemmen. Wij natuurlijk meteen met z'n alle rechtop en de Aaaaaaaaaaa en OOOOOOOOOOO's waren niet van de lucht. We waren toen al blij hahahahah. Maar ze waren ook vrij snel weer weg. Hm. Maar niet getreurd , de schipper vertelde dat hij gewoon verder door zou varen. Zo gezegd zo gedaan. Hij moest daarbij wel een bocht maken en het ging vrij hard door de golven. Lekker, maar wel koud, want ik ving aardig wat zout water op. Toen we weer wat langzamer gingen kwamen daar ineens meerdere dolfijnen aan. Lang verhaal kort makend: we hebben een hele tijd flink wat dolfijnen om ons heen gehad. Ze bleven komen en gaan en zwommen heerlijk met de boot mee, om de boot heen en onder de boot langs. Het was echt helemaal super. Ik heb de wereld aan foto's zitten knippen en wat gefilmd en had ook nog het geluk dat ik een springende dolfijn op de foto kreeg. Ik blijf het zeggen: het was echt helemaal super. Op een gegeven moment waren ze weer weg en voeren we weer verder. We kwamen langs een rots die op een olifant lijkt en bij een grot waar we in gingen. Echt heel gaaf. Later zagen we aan de rotskant ook nog zeehonden. Je moest heel goed kijken, maar ik heb ze gezien en zelfs op de foto. En toen kwamen onze gevinde vriendjes ineens weer terug. Volgens de schipper hadden we echt heel veel geluk want het was niet altijd zo'n goede dag. Op de terugweg moesten we wind in en dat ging iets minder leuk dan de heenweg. Ik ben aardig nat geworden en had het bij vlagen vreselijk koud. Maar gelukkig duurde het niet al te lang. Tegen 15.00u waren we weer terug in de haven en even later konden we van boot. Mijn Chinese buurman had met zijn mobiel twee foto's van me gemaakt en vroeg mijn mailadres zodat hij ze door kon mailen. Ik heb dat uiteraard gegeven en zag net dat hij ze idd al heeft doorgemaild. Hartstikke aardig. Eenmaal van de boot heb ik weer eerst koffie gehaald en een beetje rond gelopen en wat foto's gemaakt. Om 16.00u moesten we weer bij de bus zijn, dus heel veel tijd was er niet meer. Niet iedereen die 's ochtends mee was gekomen ging nu ook weer meer terug. Een van die mensen was die Oostenrijker, dus dat was lekker rustig :). Uiteindelijk was ik om 18.45u weer in het motel. Een lange maar zeeeeeeeeeeeeer geslaagde dag. Helemaal happy. Morgen geen dolfijnen kijken maar walvissen. Ben zo vreselijk benieuwd. Dat horen jullie dan morgen weer. Toedeloe.